Terug in de tijd

22 december 2023 (iets meer dan een jaar geleden) begon ik te schrijven. Het doek was nog niet gevallen. De defintieve keuze nog niet gemaakt. Mijn hoofd maakte overuren. Dus ik begon.

'Ik kijk ondertussen naar buiten en het geluid verraad wat ik eigenlijk ook zie. Het wordt al donker, het is net 4 uur geweest. Het waait en het regent. Het zijn de donkere dagen voor kerst. Dagen waarop ik altijd een beetje melancholisch ben, maar stiekem ook nostalgisch en verheugd op de komende dagen. Nu voel ik dat niet.

Ik word verscheurd door gevoelens van twijfel en schuldgevoel. Ik schiet tekort in aandacht naar de kinderen, ik wil een betere moeder voor ze zijn. Maar het kost me zoveel energie. Alles wat ze van me willen, wat mensen van me vragen kost me teveel energie. Ik heb alles nodig in mijn eigen proces. Het vraagt zoveel van me. Het is een leegte in me die ik moet doorvoelen. Hij is rauw, verdrietig, echt, bijna tastbaar. Ik adem het in en weer uit. Het is een gat in mijn hart. Een leegte, een verlangen naar. Ik voel me incompleet. Maar ik weet dat het er is.

Het is moeilijk om er woorden aan te geven. Het is moeilijk om niet uit impuls te handelen. Te graaien. In te gaan of te zoeken naar makkelijke impulsen die het verlangen tijdelijk uitschakelen. Maar het komt weer terug, het zal niet voorbij gaan. Ik moet met mezelf aan de slag. Gaan staan voor wie ik ben, wat ik wil en hoe ik mijn leven in wil delen. Maar ik ben bang, bang voor de consequenties. Bang om een grote fout te maken. Anderzijds voel ik ook vreugde. Vreugde als ik denk aan een ander leven. Waarin ik weet dat ik niet meer doe alsof. Waarin ik mijn gevoel volg en nooit, maar dan ook nooit meer genoegen neem met minder.'

In deze blogs zal ik je meenemen in mijn leven als 38 jarige gescheiden vrouw. Bijna twintig jaar samen was ik met mijn ex. We zijn nu bijna een jaar uit elkaar. Onze relatie kenden, zoals velen, pieken en dalen. Maar het einde was troosteloos. Het was op. Ik liet me verleiden door een ander (die ik hierna benoem als H.) die ik nog steeds niet los kan laten. Hij deed dit al twee keer voor mij.

Ik schrijf wat ik voel, eerlijk en zonder grenzen. Het zijn mijn gedachtes die door de tijd heen een proces doormaken. Ik zal je af en toe even terug nemen in de tijd. Misschien delen laten zien die ik eerder schreef. Voor het eerst in mijn leven doe ik het alleen. Voor het eerst alleen wonen, mijn twee kinderen opvoeden, mijn angsten overwinnen, mijn onzekerheden aankijken, huilen en dan ben ik ook nog op zoek naar echte liefde. Want ik installeer (en deinstalleer) datingapps, ga op dates, trap in foute mannen, geef me te snel, ben te luidruchtig en soms te aanhankelijk of te afstandelijk want ik heb werkelijk geen idee hoe het eigenlijk moet. Dat daten, mannen, relaties.

Ik neem je mee en schrijf alles op. Wie weet heb je er ook wat aan, of vind je het gewoon leuk om te lezen. Het is een spannend avontuur dat leven, ik wil alles eruit halen wat erin zit. Ik ben niet bang om fouten te maken, maar wel bang om mijn leven aan me voorbij te laten gaan. Ik weet dat het heus niet altijd kan, maar ik wil het zo graag.

Wat is jouw doel in het leven? Denk je er wel eens bij na? Ik wel en het frustreert me dat ik de vinger er niet op kan leggen. Moet ik gewoon ouder worden? Nou goed, laat een reactie achter of geef een like als je het tof vindt.

Liefs, Sara (meer vrouw dan ik ooit geweest ben)

Seintje als er een nieuwe blog is? Klik hier!