Ben je doen?

zijn berichtje kort

maar mijn hart maakt poëzie

van drie woorden lang

Jep, dat deed ik. En ik geef het toe, ik doe het soms nog steeds. Ik romantiseer elk gebaar dat er naar mij wordt gemaakt. Is het stil of krijg ik geen antwoord? Dan verzin ik alsnog een logische verklaring. Hij is druk, loopt over met werk. Hij wil wel, maar hij weet niet goed hoe, of hij gaat gevoelens liever uit de weg. Bedenk het maar.

En waarom doe ik dit?

Ik ben een slimme, moderne, logisch denkende vrouw. Waarom laat ik me als vuil behandelen door mannen? Is het een jeugdtrauma wat ergens onder de oppervlakte sluimert? Vind ik deze mannen werkelijk leuk, of ben ik gewoon gek op de aandacht die ik krijg? Eerlijk is eerlijk: het gevoel als een man werk van je maakt is heerlijk. Het geeft mij een enorme boost. Een dopamine rush lees je wel eens.

Inmiddels is die dopamine rush ver te zoeken. H. is we, en ook Lars is inmiddels buiten beeld.

We zouden gisteren wat gaan drinken

Maar hij voelde zich ‘ineens’ niet lekker dus hij zegde af. Vroeg of het vanavond kon. Deze afzegging voelde voor mij feitelijk al als een afwijzing. Ik zei dat het helemaal prima was en wenste hem beterschap. In de loop van gisteravond kreeg ik nog een app, hoe het was. Ik heb erop gereageerd, welterusten gewenst en nu, een dag later, is deze app nog ongeopend.

Geen blauwe vinkjes.

Ongelezen.

De keiharde bevestiging: de interesse is wederom weg.

Soms is het me echt een raadsel wat er gebeurt. De dagen ervoor was hij behoorlijk actief. Hij wilde met me dansen, eten, naar de sauna, nou ja noem het maar op. En nu ineens: pats boem klaar. Zou er een ander duifje voorbij gekomen zijn? Wie zal het zeggen?

Vandaag heb ik mezelf in ieder geval behoorlijk bezig gehouden. Ik heb wat muurtjes geschilderd, gewerkt, gezwommen en mijn moeder geholpen. Een prima dag. Maar nu zit ik hier, toch ietwat gedesillusioneerd. Maar niet getreurd:  morgen heb ik een date met iemand anders. Die had ik al besproken voordat Lars in beeld kwam en dit keer pakte ik het heel anders aan. Ik zei tegen hem dat ik wel wilde afspreken en nummers wilde uitwisselen, maar dat ik niet zo ben van het constante en verplichte heen en weer appen voor een date.

Ik zei: 'app lekker als je wat leuks te vertellen hebt, zo niet dan niet. We spreken af donderdag 20 februari, we zien elkaar dan. Leuk om elkaar dan echt te zien en elkaar op die manier beter te gaan leren kennen.' En we hebben wel wat contact gehad deze week, maar eigenlijk niet heel veel. Dat zorgt er dus wel voor dat ik best zin heb in morgen. Het voelt bijna als een blind date, al heb ik hem wel op de foto gezien. We gaan wat drinken in het midden van het land. Ik ga erheen met de trein, dan kan ik lekker een wijntje doen.

Vanavond heb ik een leuke outfit uitgezocht.

Ik ga voor zwart, een mooie zwarte kanten top met een zwarte flared jeans en gympen. Stoer, sportief én sexy!Weet je wat het is, ik kan wel denken ik geef het op. Er zijn gewoon geen normale mannen, of er is geen match voor mij. Maar ik weiger dat te geloven. Ik geloof nog steeds in de liefde en ik hoop zo dat het ook voor mij gaat gebeuren. Ik kan wel elke avond op de bank gaan zitten en wachten tot ik hem ergens ooit een keer tegenkom, maar daar heb ik ook niet zoveel vertrouwen in. Ik moet mezelf er gewoon in werpen, blijven proberen en vooral: vertrouwen blijven houden. Ik heb ergens gelezen dat het wel 50 dates kan kosten voordat je iemand tegenkomt waar het echt wederzijds mee klikt en waar je dus (op welke manier dan ook) iets mee kan opbouwen.

In de tussentijd wil ik ook gewoon proberen om mezelf te leren kennen, mannen te leren kennen, mijn grenzen aangeven, erachter komen wat ik wel en niet tolereer, wat mijn rode en groene vlaggen zijn en dat het he-le-maal ok is als ik volledig mezelf ben. En onderweg ook gewoon lachen, lol hebben en genieten!

Morgen half acht hebben we afgesproken.

Het is een vrije geest heb ik het idee. Hij reist graag en hij komt heel relaxt over. Had het nodige meegemaakt in zijn leven en ik ben oprecht benieuwd naar zijn levensverhaal! Iehhhhh altijd weer spannend een eerste date! Denk je aan me?

Kus, Sara

Ja, ik wil een seintje als er een nieuwe blog is