Ik was het niet… het was Tinder. Daten als single moeder.

Het is weer de Saar-week. En ik heb niet stilgezeten. Ik ben weer gestart met een nieuw project en, zoals de oplettende lezer heeft gezien, deze vrouw zit weer op Tinder. Verschrikkelijk vind ik het eigenlijk, het idee. Om jezelf zo in de etalage te zetten. Maar goed, de nieuwsgierigheid nam weer eens de overhand.

En anderhalve week geleden had ik een eerste date. Met, laten we hem Paul noemen. Paul is psycholoog en dat sprak me wel aan. De foto’s op zijn profiel waren wat verouderd, maar op zich kon het meerdere kanten op. Het is soms gewoon lastig om vanaf een foto te beoordelen hoe iemand eruit ziet of wat zijn uitstraling is.

Over de app verliepen de gesprekken heel relaxt. Hij stelde veel vragen, wilde veel weten en andersom ben ik ook altijd nieuwsgierig. Het was grappig en het liep heel vanzelf. Sommige gesprekken zijn stroef en moeizaam en bloeden snel dood. Maar niet bij Paul.

Goed, we hadden afgesproken te gaan wandelen. Bij mij in de buurt. Ik had een wandeling uitgezocht. Hij vroeg of er een restaurantje in de buurt zat waar we eventueel nog wat konden drinken. Oké, check.

Mijn date met Paul

Toen ik om 19:30 uur de parkeerplaats van het restaurant op fietste en hem zag staan, dacht ik… shit. Hij stond er een beetje suf bij, kalend en met een buikje. Jammer. Maar ik wilde dit keer echt mijn best doen om het niet direct kansloos te verklaren.

We gingen wandelen. Ik was heel erg op mijn gemak. We kletsten – eigenlijk onafgebroken. Ik was benieuwd naar zijn werk, naar de onderzoeken die hij deed. Hij vroeg over mijn verleden. Soepel. Gewoon ronduit soepel.

Maar elke keer als ik opzij keek om hem te bekijken, dacht ik: 'ik weet niet of ik ooit de kleren van zijn lijf wil rukken'. Dan kun je denken: is dat het belangrijkste? Maar ik kom uit een relatie waar gewoonweg geen aantrekkingskracht (meer) was. Later heb ik dat met H. in het extreme ervaren. Beide zijn uitersten, maar ergens in het midden vind ik toch wel belangrijk.

Maar goed, ik ben ook altijd in voor een drankje. Dus toen hij vroeg of ik nog wat wilde drinken, stemde ik toe. We zaten uiteindelijk tot sluitingstijd, elf uur, op het terras. Door zijn vragen merkte ik dat ik bizar open was over mijn jeugd, mijn moeder, mijn relatie. Ik heb nog nooit zo snel alles op tafel gegooid.

Maar ik houd ook zeker wat voor mezelf. Zoals met H. Dat is toch een beetje van mij alleen. Ik denk ook dat het mensen wat afschrikt, of dat ze er een mening over kunnen hebben. Daarom laat ik dat maar een beetje.(Weet je niet over wie ik het heb? H. is een soort FWB waar ik meer gevoel voor had. Al bijna twee jaar hoopte ik dat hij ook gevoelens voor mij zou krijgen. De seks was werkelijk goddelijk, maar het was fout. En misschien daarom.)

De date was voorbij en ik ging naar huis. Ik dacht: prima als ik hem niet meer zie, maar op zich wil ik het nog wel een kans geven. Ik merkte dat hij enthousiast was en graag nog een keer af wilde spreken. Naar de film stelde hij voor.

Leuk idee. We hebben afgesproken voor komende donderdag. Ik ga naar zijn woonplaats.

Tinder verrast me opnieuw: Tim

Maar, nu komt het. Omdat het met Paul nog niet zo zeker was, bleef ik op Tinder. Af en toe swipe ik wat. Maar een paar dagen terug zag ik ineens Tim. Lekkere kop, beetje ondeugend, goed haar, lekker lang, hetzelfde sterrenbeeld (ik ben kreeft) en hetzelfde beroep. Krijg nou wat. Ik swipte naar rechts.

It's a Match!

Oké, nou ja dat zegt niks. Maar stiekem merkte ik: ik hoop dat hij wat stuurt.

Ik ben trouwens echt erg daarin. Ik stuur eigenlijk nooit als eerste. Meer in het kader van het zetten van de toon. Gewoon een man-vrouw dingetje denk ik. Geen onwil, gewoon hoe ik het leuk vind.

Hij berichtte me, ruim een dag later. Ik had de hoop al opgegeven. Enthousiast, had mijn profiel duidelijk gelezen. Oké. Niet te hard van stapel. We kletsten wat. Er gingen wat dagen overheen. Ik merkte dat we veel overeenkomsten hebben. De planning van onze kinderen helaas precies verkeerd, maar komend weekend beide vrij. Hij stelde direct voor om af te spreken. Hij was heel nieuwsgierig naar me.

Zaterdagavond is een vriendin jarig en kan ik niet. Vrijdag doen dan? Gaan we doen!

Kak. Ik heb donderdag ook al met Paul afgesproken.

Twee dates in één week. Dat is wat veel. Maar goed, ik dacht: kom maar op. Ik wil ze allebei wel zien.

En toen appte Utrecht…

En dan gisteren. Ik heb regelmatig nog contact met Utrecht. Vooral vriendschappelijk. Soms ook intiem. Afgelopen weekend zou hij misschien langskomen, maar het ging niet door. Hij appte vandaag: ‘Zal ik woensdag langskomen na mijn werk? Ik zorg voor het eten.’

Voor ik het wist stuurde ik: ‘Gezellig!’

Maar ja. Wat is er aan de hand? Wat ben ik in godsnaam aan het doen?

Drie (3)!!!! dates in één week? Ben ik hier nou de mannelijke sletdater? Hoe is dit nou gebeurd?

Ik kan er niks aan doen, maar ik wil ze alle drie zien. Noem me wat je wilt, maar het is echt niet zo alsof ik met alle drie het bed in duik. Nou ja, misschien met Utrecht dan. Hij is de enige met wie ik de afgelopen maanden (op één foutje na met H.) intiem ben geweest. Dus ja. De seks is niet geweldig, maar ik heb zo’n zin om lekker een avond met hem door te brengen. Lekker samen koken, beetje kletsen, knuffelen.

Maar heel eerlijk: ik denk dat hier alleen maar weer ellende van komt.

Ik zeg het je… ik was het niet. Het was Tinder ;)

Ik moet mijn account gaan pauzeren, want straks heb ik niet eens meer tijd om te werken. Ik wil naar de mannen toe ook niet oneerlijk zijn, maar ik heb ze toch niks beloofd?

Met niemand heb ik iets serieus. Al helemaal met Paul en Tim niet.

Ik bedoel: ik ben toch vrij om te gaan en staan waar ik wil?

Toch voelt het een beetje fout wel hoor. Maar ik heb er ook zin in. Nieuwe mensen, nieuwe gesprekken, nieuwe prikkels.

Verdergaan, ook met een zwak voor H.

Gisteren reed ik langs de plek waar H. woont. Vrienden van mij zijn daar in de buurt gaan wonen en ik hielp met verven. Ik zag een meisje de heuvel op steppen.

Niet te missen.

Zijn dochter.

Ik schrok.

Toch wel.

Het zit er nog. Het gevoel.

Misschien voor altijd? Een zwak voor deze man.

Maar hij krijgt me nooit meer. Het is gedaan. Ik wil verder. Ik gá al verder.

Misschien een beetje roekeloos, misschien een beetje gek. Ik kan het alleen, dat weet ik. Ik doe het al anderhalf jaar alleen.

Maar deze week niet. Deze week wordt anders.

Denk je een beetje aan me?

Kus, Sara

Seintje als er een nieuwe post is? Klik hier!